مهم ترین اجزای تشکیل دهنده منبع کویل دار
تمامی منابع کویل دار از بخش بدنه و یا عدسی محدب در دو سر مخازن بو شن های ورودی و خروجی که عمدتا ورق مخزن از نوع گالوانیزه گرم طراحی و ساخته می شوند و بنا به نوع طراحی و حجم مخزن ضخامت ورق از 4 الی 10 میلی متر در نظر گرفته می شود. منابع کویل دار بنا به درخواست مشتری دارای تجهیزات جانبی همچون شیر اطمینان شیر تخلیه اتصالات مورد نیاز رفت و برگشت آب گرم می باشد. تهیه شیر های فلکه کشویی پمپ های سیرکولاتور، آکوستات، ترمومتر به عهده خریدار می باشد.
کاربرد منابع کویل دار
یکی از رایج ترین و بهینه ترین روش ها برای تولید آب گرم بهداشتی مورد استفاده در امکانی که نیاز به آب گرم مصرفی دارند، استفاده از منبع کویل دار می باشد. عمدتاً این گونه مخازن جهت گرم کردن هر نوع سیال مورد استفاده و بهره برداری واقع می گیرند و به عنوان مثال جهت گرم کردن آب استخر از نوع پوسته و لوله استفاده می شود. جهت گرم کردن آب ساختمان موتورخانه از پکیج منبع کویل دار استفاده می شود. همان گونه که منابع کویل دار جهت مصارف صنعتی نیز می باشد که این مخازن در ابعاد بزرگ تر و ساختار متفاوت تر در صنایع فولاد، نفت و گاز از کاربرد بالایی برخوردار می باشد.
برای گرم کردن کویل در صنایع بزرگ از آب و یا بخار که توسط دیگ داخل یک کویل حرارتی که معمولا چند لوله رفت و برگشت از جنس مس تشکیل شده است، گردش می کند و پس از تبادل حرارتی از یک سوی باعث گرم شدن لوله به طرف بیرونی و باعث گرم شدن آب سرد ورودی به مخزن می شود. در این جا لازم به یاد آوری می باشد که در زمانی که جهت گرم کردن کویل از بخار استفاده شود لوله کویل در مقایسه با نوع آب گرم متفاوت می باشد می توان آن را از لوله های مسی و یا استیل به ضخامت 0.9 استفاده کرد ولی در زمانی که سیال ورودی به لوله آب گرم باشد اقامت لوله را 0.7 در گرفته می شود.
تمامی این مخازن را می توان در هر ظرفیتی طراحی و اجرا کرد. یک ساختمان پنج طبقه با میانگین جمعیت هر طبقه ۴ نفر می توان منبع کویل دار ۱۵۰۰ لیتری در نظر گرفت ولی برای منابع کویل دار بزرگ با ظرفیت تا 30 هزار لیتر قابل اجرا می باشد.
روشهای اسیدشویی
طیف وسیعی از روشهای اسیدشویی وجود دارد که میتوان در ساخت قطعات فولادی ضدزنگ، اجزای ساختمان و فلزکاری از آنها استفاده کرد. مهمترین ترکیباتی که در اسیدشویی فولاد ضدزنگ از آنها استفاده میشود اسید نیتریک و هیدروفلوئوریک اسید میباشد. روشهای عمده استفاده شده توسط متخصصان اسیدشویی برای تمیز کردن کامل مواد یا مناطق بزرگ عبارتند از:
اسیدشویی به روش غوطهوری درون مخزن
اسیدشویی به روش اسپری بر روی سطوح
اسیدشویی به روش بازگردشی
روش غوطهوری در مخزن معمولاً خارج از محل و در کارخانه تولیدکننده یا متخصص اسیدشویی انجام میشود.
اسیدشویی افشانه ای (اسپری) میتواند در محل انجام شود، اما باید با تجهیزات و توسط متخصصان با روشهای ایمن و با دفع مناسب اسید انجام شود. روش غوطه وری در مخزن دارای مزیت ایجاد مقاومت به خوردگی مطلوب در تمام سطوح با دسترسی سخت و همچنین یکنواختی اسیدشویی برخوردار است. همچنین بهترین گزینه در زمینه بهداشت و ایمنی است زیرا همیشه «خارج از سایت» انجام میشود. انجام اسیدشویی در کارخانجات تولیدکننده فولاد ضدزنگ یا کارگاههای پرداختکاری که در آن فرایند با دقت کنترل میشود، آثار مخرب محیط زیستی این فرایند را کاهش میدهد
در مورد لولهکشی انجام شده برای حمل مایعات خورنده، استفاده از روش اسیدشویی بازگردشی توصیه می شود. این روش شامل گردش سیال اسیدشویی از طریق سیستم میباشد.
در مناطق کوچکتر، به ویژه در اطراف مناطق جوشکاری شده، میتوان از روشهای زیر استفاده کرد:
برس کشیدن بر روی خمیر یا ژل اسیدی
تمیزکاری الکتروشیمیایی
در هنگام اسیدشویی با ژل یا خمیر مخصوص اسیدشویی باید توجه داشت که حتماً قبل از خشک شدن ژل آن را با آب یون زدایی شده به خوبی شستشو داد.
تغییر رنگ در اثر جوشکاری:
تغییر رنگ در اثر جوشکاری و حرارت نتیجه شکل گرفتن یک لایه ضخیم اکسید شفاف در سطح فولاد است که در مقایسه با لایه محافظ اولیه خواص محافظتی کمتری دارد. همچنین دقیقاً در زیر این لایه اکسید، فولاد دچار کاهش سطح کروم میشود. رنگبندی آن شبیه به رنگبندی عملیات حرارتی برگشت دادن است که در سطوح دیگر فولادها دیده میشود که محدوده آن از رنگ نارنجی کاهی تا آبی تیره متغیر است.
تغییر رنگ حرارتی بر روی ساختارهای فولاد زنگنزن را میتوان با استفاده برس کشیدن بر روی خمیر یا ژل اسیدی، اسیدشویی افشانه ای، اسیدشویی با غوطهوری درون مخزن یا روشهای تمیز کردن الکتروشیمیایی برطرف کرد، البته این کار باید بعد از پاکسازی کامل منطقه از چربی انجام شود. برای حذف تغییر رنگ ایجاد شده در اثر جوشکاری ممکن است به ترکیبی از تکنیکهای پرداختکاری نیاز باشد، زیرا استفاده از اسید نیتریک به تنهایی نمیتواند برای حذف فلز کافی از سطح مؤثر باشد. این ترکیب میتواند شامل عملیاتهای مکانیکی (سنگ زنی یا فرزکاری) و پس از آن، آلودگی زدایی با اسید نیتریک باشد. حذف تغییر رنگ حرارتی از سطوحی که از دید پنهان است اهمیت بالایی دارد، چرا که این سطوح به احتمال زیاد در معرض محیط سرویس قرار خواهند گرفت و در صورت برطرف نشدن میتواند باعث زنگزدگی فولاد زنگنزن شود.
اسیدشویی گریدهای مختلف فولادهای زنگ نزن
قابلیت اسیدشویی فولادهای زنگ نزن مختلف به درصد عناصر آلیاژی و هم چنین نحوه ساخت قطعه بستگی دارد. به همین دلیل، فرایند منحصر به فردی که برای همه گریدهای فولاد زنگ نزن اثر بخش باشد وجود ندارد. اندازه قطعه و تعداد قطعاتی که قرار است اسیدشویی شوند عوامل دیگری هستند که به انتخاب صحیح عامل پاککننده و روش اسیدشویی کمک میکنند.
فولادهای زنگ نزن آستنیتی
این دسته از فولادها از قبیل فولادهای ۳۰۴، 304L، ۳۱۶، 316L فولادهایی هستند که اسیدشویی آنها ساده در نظر گرفته میشود. مخلوطی از اسید نیتریک و هیدروفلئوریک اسید در آب از پرکاربردترین محلولهای مورد استفاده برای اسیدشویی این دسته از فولادها هستند. با تغییر عواملی مانند زمان، غلظتها و دما میتوان اثربخشی آن را تنظیم کرد. بهترین راه بررسی غلظت مورد نیاز اسیدها در آب، آزمون عملی می باشد.
عملیات
نفت خام خام یا فرآوری نشده به طور کلی در کاربردهای صنعتی مفید نیست، اگرچه نفت خام سبک، شیرین (ویسکوزیته کم، گوگرد کم ) مستقیماً به عنوان سوخت مشعل برای تولید بخار برای رانش کشتی های دریایی استفاده شده است. با این حال، عناصر سبک تر، بخارات انفجاری را در مخازن سوخت تشکیل می دهند و بنابراین، به ویژه در کشتی های جنگی خطرناک هستند . در عوض، صدها مولکول هیدروکربن مختلف در نفت خام در یک پالایشگاه به اجزایی تقسیم میشوند که میتوانند به عنوان سوخت ، روانکنندهها و مواد اولیه در فرآیندهای پتروشیمی که محصولاتی مانند پلاستیک ، مواد شوینده ، حلالها را تولید میکنند، استفاده شوند.الاستومرها و الیافی مانند نایلون و پلی استرها .
سوختهای فسیلی نفت در موتورهای احتراق داخلی سوزانده میشوند تا نیروی لازم برای کشتیها ، خودروها ، موتورهای هواپیما ، ماشینهای چمنزنی ، دوچرخههای خاک و سایر ماشینها تامین شود. نقاط جوش مختلف اجازه می دهد تا هیدروکربن ها با تقطیر جدا شوند . از آنجایی که محصولات مایع سبکتر برای استفاده در موتورهای احتراق داخلی تقاضای زیادی دارند، یک پالایشگاه مدرن هیدروکربنهای سنگین و عناصر گازی سبکتر را به این محصولات با ارزش بالاتر تبدیل میکند.
روغن را می توان در روش های گوناگون مورد استفاده قرار، زیرا حاوی هیدروکربن متفاوت جرم مولکولی ، فرم ها و طول مانند پارافین ، آروماتیکها ، نفتنی (یا سیکلوآلکان )، آلکن ها ، dienes و آلکین . در حالی که مولکولهای نفت خام شامل اتمهای مختلفی مانند گوگرد و نیتروژن هستند، هیدروکربنها رایجترین شکل مولکولها هستند که مولکولهایی با طولها و پیچیدگیهای متفاوت ساخته شده از اتمهای هیدروژن و کربن هستند.و تعداد کمی اتم اکسیژن. تفاوت در ساختار این مولکول ها به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی متفاوت آنها است و همین تنوع است که باعث می شود نفت خام در طیف وسیعی از کاربردها مفید باشد.
پس از جداسازی و خالص شدن از هر گونه آلاینده و ناخالصی، سوخت یا روان کننده می تواند بدون پردازش بیشتر فروخته شود. مولکولهای کوچکتر مانند ایزوبوتان و پروپیلن یا بوتیلنها را میتوان برای برآوردن نیازهای اکتان خاص با فرآیندهایی مانند آلکیلاسیون یا به طور معمول دیمرسازی دوباره ترکیب کرد . درجه اکتان بنزین را نیز می توان با اصلاح کاتالیزوری بهبود بخشید که شامل حذف هیدروژن از هیدروکربن های تولید کننده ترکیبات با درجه اکتان بالاتر مانند مواد آروماتیک است . محصولات واسطه ای مانند گازوئیلحتی می توان برای شکستن یک روغن سنگین و با زنجیره بلند به یک روغن با زنجیره کوتاه سبک تر، با اشکال مختلف ترک خوردگی مانند ترک خوردگی کاتالیزوری سیال ، کراکینگ حرارتی و هیدروکراکینگ مجدداً پردازش کرد . گام نهایی در تولید بنزین، ترکیب سوختها با درجهبندی اکتان، فشار بخار و سایر خصوصیات مختلف برای برآوردن مشخصات محصول است. روش دیگر برای بازفرآوری و ارتقاء این محصولات در حد متوسط (روغن باقی مانده) با استفاده از یک devolatilization فرآیند برای جدا نفت قابل استفاده از مواد آسفالتین زباله.
پالایشگاههای نفت کارخانههای بزرگی هستند که روزانه حدود صد هزار تا چند صد هزار بشکه نفت خام را فرآوری میکنند. به دلیل ظرفیت بالا، بسیاری از واحدها به طور مداوم ، برخلاف پردازش در دسته ، در حالت ثابت یا تقریباً ثابت برای ماه ها تا سال ها کار می کنند. ظرفیت بالا همچنین بهینه سازی فرآیند و کنترل فرآیند پیشرفته را بسیار مطلوب می کند.
محصولات اصلی
فرآورده های نفتی موادی هستند که از نفت خام ( نفت ) که در پالایشگاه های نفت فرآوری می شود به دست می آیند . بیشتر نفت به فرآورده های نفتی تبدیل می شود که شامل چندین کلاس از سوخت ها می شود.
پالایشگاه نفت نیز تولید محصولات مختلف میانی مانند هیدروژن ، هیدروکربن های سبک، reformate و بنزین پیرولیز خام . اینها معمولاً حمل و نقل نمی شوند، اما در عوض بیشتر در محل مخلوط یا پردازش می شوند. بنابراین کارخانههای شیمیایی اغلب در مجاورت پالایشگاههای نفت هستند یا تعدادی از فرآیندهای شیمیایی بیشتر در آن ادغام میشوند. به عنوان مثال، هیدروکربن های سبک در کارخانه اتیلن با بخار ترک می شوند و اتیلن تولید شده برای تولید پلی اتیلن پلیمریزه می شود .
برای اطمینان از جداسازی مناسب و حفاظت از محیط زیست، محتوای گوگرد بسیار کم در همه محصولات به جز سنگینترین محصولات ضروری است. آلاینده گوگرد خام به تبدیل سولفید هیدروژن از طریق کاتالیزوری hydrodesulfurization و از جریان محصول از طریق حذف شیرینسازی گاز . با استفاده از فرآیند کلاوس ، سولفید هیدروژن پس از آن به گوگرد اولیه تبدیل می شود تا به صنایع شیمیایی فروخته شود. انرژی گرمایی نسبتاً زیاد آزاد شده توسط این فرآیند مستقیماً در سایر بخشهای پالایشگاه استفاده میشود. اغلب یک نیروگاه برق در کل فرآیند پالایشگاه ترکیب می شود تا گرمای اضافی را جذب کند.
با توجه به ترکیب نفت خام و بسته به تقاضای بازار، پالایشگاه ها می توانند سهم های متفاوتی از فرآورده های نفتی تولید کنند. بیشترین سهم فرآورده های نفتی به عنوان «حامل انرژی» یعنی درجات مختلف نفت کوره و بنزین استفاده می شود . این سوختها شامل یا میتوان برای تولید بنزین، سوخت جت ، سوخت دیزل ، روغن گرمایشی و روغنهای سوخت سنگینتر ترکیب کرد. فراکسیون های سنگین تر (کمتر فرار ) همچنین می توانند برای تولید آسفالت ، قطران ، موم پارافین ، روان کننده و سایر روغن های سنگین استفاده شوند. پالایشگاه ها مواد شیمیایی دیگری نیز تولید می کنندکه برخی از آنها در فرآیندهای شیمیایی برای تولید پلاستیک و سایر مواد مفید استفاده می شوند. از آنجایی که نفت اغلب حاوی چند درصد مولکول های حاوی گوگرد است، گوگرد عنصری نیز اغلب به عنوان فرآورده نفتی تولید می شود. کربن به شکل کک نفتی و هیدروژن نیز ممکن است به عنوان فرآورده های نفتی تولید شوند. هیدروژن تولید شده اغلب به عنوان یک محصول میانی برای سایر فرآیندهای پالایشگاه نفت مانند هیدروکراکینگ و هیدروسولفورزدایی استفاده می شود.
فرآورده های نفتی معمولاً به چهار دسته تقسیم می شوند: تقطیر سبک (LPG، بنزین، نفتا)، تقطیر میانی (نفت سفید، سوخت جت، گازوئیل)، تقطیرهای سنگین و پسماند (روغن سوخت سنگین، روغن های روان کننده، موم، آسفالت). اینها مستلزم ترکیب مواد اولیه مختلف، مخلوط کردن افزودنیهای مناسب، فراهم کردن ذخیرهسازی کوتاهمدت و آمادهسازی برای بارگیری فله به کامیونها، بارجها، کشتیهای محصول و واگنهای ریلی است. این طبقه بندی بر اساس روش تقطیر و تفکیک نفت خام به کسری است.
سوخت گازی مانند گاز مایع و پروپان به شکل مایع تحت فشار ذخیره و ارسال می شود.
روان کننده ها ( روغن های سبک ماشین، روغن موتور و گریس تولید می کند و در صورت لزوم تثبیت کننده های ویسکوزیته را اضافه می کند)، معمولاً به صورت عمده به یک کارخانه بسته بندی خارج از سایت ارسال می شود.
موم پارافین که در صنعت شمع سازی استفاده می شود. ممکن است به صورت عمده به سایتی ارسال شود تا به صورت بلوک های بسته بندی شده آماده شود. برای امولسیون های موم، شمع ها، کبریت ها، حفاظت از زنگ زدگی، موانع بخار، تخته های ساختمانی و بسته بندی مواد غذایی منجمد استفاده می شود .
گوگرد (یا اسید سولفوریک )، محصولات جانبی حذف گوگرد از نفت که ممکن است تا چند درصد گوگرد به عنوان ترکیبات حاوی گوگرد آلی داشته باشد. گوگرد و اسید سولفوریک از مواد صنعتی مفید هستند. اسید سولفوریک معمولاً به عنوان پیش ساز اسید اولئوم تهیه و ارسال می شود .
حمل و نقل قیر فله برای بسته بندی واحد خارج از محل برای استفاده در سقف های قیر و شن.
آسفالت به عنوان چسب شن برای تشکیل بتن آسفالت استفاده می شود که برای سنگفرش جاده ها، زمین ها و غیره استفاده می شود. یک واحد آسفالت آسفالت فله ای را برای حمل و نقل آماده می کند.
کک نفتی که در محصولات کربنی خاص مانند الکترودها یا به عنوان سوخت جامد استفاده می شود.
پتروشیمی ها ترکیبات آلی هستند که مواد تشکیل دهنده صنایع شیمیایی هستند، از پلیمرها و داروها، از جمله اتیلن و بنزن - تولوئن - زایلن ها ("BTX") که اغلب برای پردازش بیشتر به روش های مختلف به کارخانه های پتروشیمی فرستاده می شوند . پتروشیمی ها ممکن است اولفین ها یا پیش سازهای آنها یا انواع مختلف پتروشیمی های معطر باشند .
گازوئیل
نفت سفید و سوخت هواپیماهای جت مرتبط
سوخت دیزل و روغن های سوخت
حرارت
برق